حال قضیه بعضی از مردم با روحانیون مصداق همین مثل معروف شده است .بعضی از ما مردم وقتی یک طلبه را از صفحه تلویزیون یا در کوچه  و خیابان میبینیم خیال میکنیم که ان طلبه دارای گنج قارون است و تمام مشکلات اجتماعی و اقتصادی مملکت تقصیر اوست واو ست که باید پاسخ گوی تمام مشکلات باشد و به خاطر همین مسایل حق خود میدانیم که خدای نکرده به او توهین کرده واو را اذیت نماییم . در حالی که مشکلات جامعه ما ریشه در مسایل خارجی مثل تحریم و داخلی مثل سوء مدیریت بعضی از مسئولین دارد واین طلبه بیشتر از همه ما زیر فشار مشکلات بوده ودر تنگنا قرار دارد .

طبق دیده ها و شنیده های ما اکثر طلاب باید زندگی خود را با مبلغ اندکی بین صد تا صد و پنجاه هزار تومان که در قالب شهریه از سوی مراجع تقلید به آنها داده میشود به مدت یک ماه اداره کنند .حالا خودتان قضاوت کنید و بیندیشید که پس از کسر اجاره منزل و پول آب و برق و گاز و تلفن چه مبلغی برای این طلبه باقی میماند تا در طول ماه شرمنده زن و بچه اش نشود .حال شما به این مشکلات اقتصادی فشارهای روحی و روانی که حاصل از طعنه های ما به این قشر شریف می باشد را اضافه کنید.

عزیزان من بیایید به این فکر کنیم که این طلاب هم از دوستان و آشنایان و همنوعان ما هستند و تنها گناه اینان این است که در قالب دین و ترویج احکام اسلامی دارند تلاش می کنند پس روا نیست که ما به جای دست به دست هم دادن و رفع مشکلات دست به تخریب روحیه این قشر عزیز زده و برای آنان ایجاد مشکل نماییم.