خبرهای دریافتی حکایت از تحرکات جدید استقلال برای به خدمت گرفتن فیروز کریمی دارد.
    
به گزارش برنا مسئولان باشگاه استقلال در نظر دارند تا سناریو جدیدی را برای پروژه کریمی آغاز کنند.

این گزارش حاکیست که در صورت تصویب این طرح در سطح اول مدیریت استقلال، آنها با همتای اهوازی خود مذاکرات دوستانه ای را آغاز خواهند کرد تا این پیشنهاد را به آنها ارائه دهند:"فیروز مدیر فنی شما،سرمربی ما"

حتی آن ها حاضرند پیشنهاد تمرین مشترک با استقلال اهواز را مطرح کنند تا شاید از این طریق بتوانند رضایت برادران شفیع زاده را برای آمدن کریمی به استقلال تهران جلب کنند.

ولی نکته ای که در این بین جلب توجه می کند، کارشکنی های متعدد فیروز کریمی در قبال استقلال اهواز است. پس از آنکه کریمی علیرغم توافق تلفنی با شفیع زاده، به اهواز نرفت و تیمش را در هفته گذشته برابر پیکان تنها گذاشت، امروز نیز بر سر تمرینات حاضر نشد تا سران استقلال اهواز را به شدت عصبانی کند. مسئله ای که شاید در روند توافقات احتمالی دوستانه دو باشگاه بر سر این موضوع ایجاد مانع کند.

به نقل ازالف

مدیرعامل باشگاه پرسپولیس تهران گفت: با وجود حمایت رئیس سازمان تربیت بدنی، تمایلی برای ادامه فعالیت در پرسپولیس ندارم.
    

حبیب کاشانی در گفت و گو با فارس، درباره شرایط خود در تیم فوتبال پرسپولیس اظهار داشت: با وجود نشست خصوصی با محمد علی آبادی همچنان بر تصمیم خود مبنی بر کناره گیری از باشگاه پرسپولیس پافشاری می کنم.

وی ادامه داد: رئیس سازمان تربیت بدنی نسب به من لطف دارد و روز گذشته خواهان ادامه فعالیتم در پرسپولیس شد؛ اما تمایلی برای ماندن ندارم و می خواهم کناره گیری کنم.

کاشانی عنوان کرد: با توجه به خواست رئیس سازمان تربیت بدنی چند روز در این مورد فکر خواهم کرد، اگر چه من تصمیم نهایی ام را گرفته ام و می خواهم از پرسپولیس جدا شوم.

وی درباره علت اصلی جدایی از پرسپولیس و شایعه ناراحتی وی از عملکرد برخی بازیکنان عنوان کرد: از هیچ بازیکنی انتقادی ندارم، شاید توقع من از آنها بالا است؛ اما احساس می کنم مدیرانی بهتر می توانند در پرسپولیس کارایی مطلوب تری داشته باشند و به همین دلیل به فکر ترک این باشگاه هستم.

به نقل ازالف

در زمان خلافت على علیه السلام در کوفه ، زره آن حضرت گم شد. پس از چندى در نزدِیک مرد مسیحى پیدا شد. على او را به محضر قاضى برد و اقامه دعوى کرد که :(این زره از آن من است ، نه آن را فروخته ام و نه به کسى بخشیده ام . و اکنون آن را در نزد این مرد یافته ام )
قاضى به مسیحى گفت : خلیفه ادعاى خود را اظهار کرد، تو چه مى گویى ؟
او گفت : این زره مال خود من است و در عین حال گفته مقام خلافت را تکذیب نمى کنم (ممکن است خلیفه اشتباه کرده باشد)
قاضى رو کرد به على و گفت : تو مدعى هستى و این شخص منکر است ، على هذا بر تو است که شاهد بر مدعاى خود بیاورى .
على خندید و فرمود:(قاضى راست مى گوید، اکنون مى بایست که من شاهد بیاورم ، ولى من شاهد ندارم )
قاضى روى این اصل که مدعى شاهد ندارد، به نفع مسیحى حکم کرد و او هم زره را برداشت و روان شد.
ولى مرد مسیحى که خود بهتر مى دانست که زره مال کى است ، پس از آنکه چند گامى پیمود وجدانش مرتعش شد و برگشت ، گفت : این طرز حکومت و رفتار از نوع رفتارهاى بشر عادى نیست ، از نوع حکومت انبیاست و اقرار کرد که زره از على است . طولى نکشید او را دیدند مسلمان شده و با شوق و ایمان در زیر پرچم على در جنگ نهروان مى جنگد.

ازداستان راستان

به گذشته پرمشقت خویش مى اندیشید، به یادش مى افتاد که چه روزهاى تلخ و پرمرارتى را پشت سرگذاشته ، روزهایى که حتى قادر نبود قوت روزانه زن و کودکان معصومش را فراهم نماید. با خود فکرمى کرد که چگونه یک جمله کوتاه فقط یک جمله که در سه نوبت پرده گوشش را نواخت ، به روحش نیرو داد و مسیر زندگایش را عوض کرد و او و خانواده اش را از فقر و نکبتى که گرفتار آن بودند نجات داد.
او یکى از صحابه رسول اکرم بود. فقر و تنگدستى بر او چیره شده بود. در یک روز که حس کرد دیگر کارد به استخوانش رسیده ، با مشورت و پیشنهاد زنش تصمیم گرفت برود و وضع خود را براى رسول اکرم شرح دهد و از آن حضرت استمداد مالى کند.
با همین نیت رفت ، ولى قبل از آنکه حاجت خود را بگوید این جمله از زبان رسول اکرم به گوشش خورد:(هرکس از ما کمکى بخواهد ما به او کمک مى کنیم ، ولى اگر کسى بى نیازى بورزد و دست حاجت پیش مخلوقى دراز نکند، خداوند او را بى نیاز مى کند)
آن روز چیزى نگفت . و به خانه خویش برگشت . باز با هیولاى مهیب فقر که همچنان بر خانه اش سایه افکنده بود روبرو شد، ناچار روز دیگر به همان نیت به مجلس رسول اکرم حاضر شد، آن روز هم همان جمله را از رسول اکرم شنید:(هرکس از ما کمکى بخواهد ما به او کمک مى کنیم ، ولى اگر کسى بى نیازى بورزد، خداوند او را بى نیاز مى کند)
این دفعه نیز بدون اینکه حاجت خود را بگوید، به خانه خویش برگشت ، و چون خود را همچنان در چنگال فقر ضعیف و بیچاره و ناتوان مى دید، براى سومین بار به همان نیت به مجلس رسول اکرم رفت ، باز هم لبهاى رسول اکرم به حرکت آمد و با همان آهنگ که به دل قوت و به روح اطمینان مى بخشید همان جمله را تکرار کرد.
این بار که آن جمله را شنید، اطمینان بیشترى در قلب خود احساس کرد. حس کرد که کلید مشکل خویش را در همین جمله یافته است . وقتى که خارج شد با قدمهاى مطمئن ترى راه مى رفت . با خود فکر مى کرد که دیگر هرگز به دنبال کمک و مساعدت بندگان نخواهم رفت . به خدا تکیه مى کنم و از نیرو و استعدادى که در وجود خودم به ودیعت گذاشته شده استفاده مى کنم و از او مى خواهم که مرا در کارى که پیش مى گیرم موفق گرداند و مرا بى نیاز سازد.
با خودش فکر کرد که از من چه کارى ساخته است ؟ به نظرش رسید عجالتا این قدر ازاو ساخته هست که برود به صحرا و هیزمى جمع کند و بیاورد و بفروشد. رفت و تیشه اى عاریه کرد و به صحرا رفت ، هیزمى جمع کرد و فروخت . لذت حاصل دسترنج خویش را چشید. روزهاى دیگر به این کار ادامه داد تا تدریجا توانست از همین پول براى خود تیشه و حیوان و سایر لوازم کار را بخرد. باز هم به کار خود ادامه داد تا صاحب سرمایه و غلامانى شد.
روزى رسول اکرم به اورسید و تبسم کنان فرمود:(نگفتم هرکس از ما کمکى بخواهد ما به او کمک مى دهیم ، ولى اگر بى نیازى بورزد خداوند او را بى نیاز مى کند)⁽

ازداستان راستان